#سیاسی
*وقتی امید از دست می رود.
هر دود سیاهی در تهران به سرعت به تیتر اول خبرها تبدیل می شود. گویی همه در انتظار هستند و برایشان مسجل است که آتش بس، دوام ندارد و مجددا درگیری آغاز خواهد شد اما اگر تصور می کنید که شما در این نقطه از جهان چنین احساسی دارید، اشتباه است چون دقیقا 2000کیلومتر آن طرف تر، مردم اسرائیل نیز با چنین شایعاتی زندگی می کنند.
روز گذشته در اسرائیل شایعه شد که ایران در حال آماده شدن برای حمله به اسرائیل است اما مقامات آن ها ضمن رد این مساله گفتند که جمهوری اسلامی در موقعیتی نیست که آغاز کننده جنگ باشد و در هر صورت سعی کردند که فضا را آرام کنند.
ما همکنون یک مشکل بزرگ داریم. این مشکل بزرگ، نداشتن امید است! کسی هم نیست که این امید را تزریق کند. کسی نیست که با شور و انرژی بیاید پشت بلندگو، حرفایی بزند که احساس کنی می شود به وضعیتی حتی بهتر از گذشته رسید. عمده صحبت هایی که اصطلاحا وایرال می شود، مربوط به آقای عراقچی است که اهداف دیگری را دنبال می کند.
به راستی وقتی یک جامعه در چنین حالتی قرار می گیرد، چه کسی باید با نطق های آتشین و امیدوارکننده، شور و هیجان را به جامعه بازگرداند؟ من احساس میکنم آنقدر دوستان ناامید هستند که یکی باید به خودشان دلداری بدهد و بگوید نگران نباش، درست می شود...
از منظر اقتصادی این امید نداشتن تاثیر بسیار جدی بر تولید و مصرف خواهد داشت. وقتی سیاستمدار ما در بهت فرو رفته و دم بر نمی آورد و نفس را در سینه حبس کرده، آن مصرف کننده بالقوه هر آنچه می تواند را ذخیره می کند چون می داند که وضعیت عادی نیست. تولیدکننده سطح تولید را کاهش می دهد، کارگران را تعدیل می کند و فروشندهء مواد اولیه، به صورت اعتباری چیزی نمی فروشد و این نقدی کار کردن، صرفه اقتصادی را از بین می برد.
میبینی یکسال گذشت و اسرائیل نزد و شما هم نزدی ولی همین جو روانی خراب و منتظر برای زدن یا نزدن! دود سیاه و فلان، تولید و مصرف را چنان زمین کوبیده که اصلا نیازی نیست کسی بزند! نیمه دوم، نیمه مربی هاست ... یک داد و بیدادی، یک تزریق هیجانی!
23 تیر 1404
@validhelalat
#ولید_هلالات #بازار
*وقتی امید از دست می رود.
هر دود سیاهی در تهران به سرعت به تیتر اول خبرها تبدیل می شود. گویی همه در انتظار هستند و برایشان مسجل است که آتش بس، دوام ندارد و مجددا درگیری آغاز خواهد شد اما اگر تصور می کنید که شما در این نقطه از جهان چنین احساسی دارید، اشتباه است چون دقیقا 2000کیلومتر آن طرف تر، مردم اسرائیل نیز با چنین شایعاتی زندگی می کنند.
روز گذشته در اسرائیل شایعه شد که ایران در حال آماده شدن برای حمله به اسرائیل است اما مقامات آن ها ضمن رد این مساله گفتند که جمهوری اسلامی در موقعیتی نیست که آغاز کننده جنگ باشد و در هر صورت سعی کردند که فضا را آرام کنند.
ما همکنون یک مشکل بزرگ داریم. این مشکل بزرگ، نداشتن امید است! کسی هم نیست که این امید را تزریق کند. کسی نیست که با شور و انرژی بیاید پشت بلندگو، حرفایی بزند که احساس کنی می شود به وضعیتی حتی بهتر از گذشته رسید. عمده صحبت هایی که اصطلاحا وایرال می شود، مربوط به آقای عراقچی است که اهداف دیگری را دنبال می کند.
به راستی وقتی یک جامعه در چنین حالتی قرار می گیرد، چه کسی باید با نطق های آتشین و امیدوارکننده، شور و هیجان را به جامعه بازگرداند؟ من احساس میکنم آنقدر دوستان ناامید هستند که یکی باید به خودشان دلداری بدهد و بگوید نگران نباش، درست می شود...
از منظر اقتصادی این امید نداشتن تاثیر بسیار جدی بر تولید و مصرف خواهد داشت. وقتی سیاستمدار ما در بهت فرو رفته و دم بر نمی آورد و نفس را در سینه حبس کرده، آن مصرف کننده بالقوه هر آنچه می تواند را ذخیره می کند چون می داند که وضعیت عادی نیست. تولیدکننده سطح تولید را کاهش می دهد، کارگران را تعدیل می کند و فروشندهء مواد اولیه، به صورت اعتباری چیزی نمی فروشد و این نقدی کار کردن، صرفه اقتصادی را از بین می برد.
میبینی یکسال گذشت و اسرائیل نزد و شما هم نزدی ولی همین جو روانی خراب و منتظر برای زدن یا نزدن! دود سیاه و فلان، تولید و مصرف را چنان زمین کوبیده که اصلا نیازی نیست کسی بزند! نیمه دوم، نیمه مربی هاست ... یک داد و بیدادی، یک تزریق هیجانی!
23 تیر 1404
@validhelalat
#ولید_هلالات #بازار