دارایی تحت مدیریت (Asset Under Management) در دانش مالی، به‌طور کلی به آن دسته از دارایی‌هایی گفته می‌شود، که یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک یا شرکت سرمایه‌گذاری خطرپذیر (گروهی از سرمایه‌گذاران هستند که بر روی شرکت‌های کوچک با پتانسیل رشد بالا سرمایه‌گذاری می‌کنند.) از سمت سرمایه‌گذاران اداره می‌کند. به عبارت دیگر دارایی تحت مدیریت قیمت بازار تمامی دارایی‌هایی که یک مؤسسه‌ی مالی از طرف سرمایه‌گذاران اداره می‌کند، مورد ارزیابی قرار می‌دهد. همچنین می‌تواند به سرمایه‌گذاران حس خوبی از ثبات مالی یک شرکت سرمایه‌گذاری بدهد. داراییهای تحت مدیریت به میزان سرمایه‌ای که یک صندوق یا موسسه مالی برای مشتریان خود مدیریت می‌کند، اشاره دارد.
داراییهای تحت مدیریت را گاهاً سرمایه‌های تحت مدیریت نیز می‌نامند. برخی از موسسات مالی، محاسبات دارایی تحت مدیریت خود را به سپرده‌های بانکی و صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و بنگاه‌های پولی تخصیص داده‌اند؛ اما برخی معتقدند منظور فقط صندوق‌هایی است که سرمایه‌گذاران مسئولیت آن را به مدیران صندوق سپرده‌اند. به دلیل نوسان منظم داراییهای تحت مدیریت، بانک‌ها و سایر شرکت‌های مالی این داده‌ها را هر سه ماه یکبار گزارش می‌دهند. دارایی تحت مدیریت معمولاً معیاری از اندازه و موفقیت شرکت مدیریت سرمایه‌گذاری است. این نکته حائز اهمیت است که شرکت‌های مدیریت سرمایه‌گذاری معمولاً کارمزد‌های خود را به تناسب دارایی تحت مدیریت تعیین می‌کنند، بنابراین داراییهای تحت مدیریت همراه با متوسط نرخ‌های کارمزد تعیین‌کننده اصلی درآمد‌های یک شرکت مدیریت سرمایه‌گذاری هستند.
داراییهای تحت مدیریت، ابزار مفیدی برای تحلیل و بررسی بازار می‌باشد و در صنعت سرمایه‌گذاری دارای محبوبیت زیادی هستند. وسعت و موفقیت یک شرکت مدیریت دارایی در مقایسه با پیشینه داراییهای تحت مدیریت آن شرکت در دوره‌‌های زمانی گذشته و همچنین در مقایسه با رقبای شرکت ارزیابی می‌شود.
داراییهای تحت مدیریت شامل این موارد می‌باشد :
1) صعود سرمایه به واسطه سرمایه‌گذاران
2) سرمایه متعلق به مدیران شرکت مدیریت سرمایه
به طور مثال اگر مدیران شرکت به مبلغ 2 میلیارد تومان از سرمایه شخصی خود را با صندوق سهیم شوند و علاوه بر آن 10 میلیارد تومان هم از طرف سرمایه‌گذاران حاصل شود، AUM آنها به میزان 12 میلیارد تومان خواهد بود.
محاسبه AUM
روش محاسباتی AUM در بین صندوق‌های سرمایه‌گذاری و شرکت‌های مالی متفاوت است. شرکت‌های مدیریت سرمایه‌گذاری، کارمزد افرادی که در این شرکت‌ها سرمایه‌گذاری کرده‌اند را به عنوان بخشی از داراییهای تحت مدیریت در نظر می‌گیرند؛ در نتیجه این داراییهای تحت مدیریت به همراه میانگین نرخ کارمزد شرکت، عواملی کلیدی برای نشان دادن درآمد فروش یک شرکت را نشان می‌دهند. در محاسبه AUM، برخی از موسسات مالی سپرده‌های بانکی، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و پول نقد را در محاسبات خود قرار می‌دهند و برخی دیگر آن را به وجوه تحت مدیریت اختیاری محدود می‌کنند، جایی که سرمایه‌گذار اختیار تجارت را از طرف آنها به شرکت اختصاص می‌دهد. ساختار کارمزد به رابطه میان هر سرمایه‌گذار با شرکت یا صندوق بستگی دارد. افزایش AUM در صورتی امکان‌پذیر است که سرمایه‌گذاری مثبت در شرکت انجام شود و یا خریداران و دارایی جدید به شرکت آورده شود. کاهش جریان سرمایه‌گذاری و یا زیان ناشی از ارزش بازار، دلیل کاهش AUM صندوق خواهد شد. بازخرید‌ها یا بازگیری‌ها، از جمله بستن صندوق، خروج سرمایه‌گذاران و به طور کلی سایر رویدادهای نامساعد، باعث کاهش AUM خواهد شد.
مبانی داراییهای تحت مدیریت یا AUM در یک نگاه
- دارایی تحت مدیریت به میزان درآمد مشتری یک شرکت مالی یا متخصص مالی اشاره می‌کند و در مجموع شامل سرمایه‌گذاری‌هایی است که توسط یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک، شرکت سرمایه‌گذاری خطرپذیر، شرکت کارگزاری یا یک فرد که به عنوان مشاور سرمایه‌گذاری یا مدیر پرتفوی ثبت شده است، اداره می‌شود.
- AUM که برای نشان دادن اندازه یا مقدار استفاده می‌شود، ازجهات زیادی قابل تفکیک است. دارایی تحت مدیریت می‌تواند به کل داراییهای مدیریت شده برای تمام مشتریان اشاره کند، یا می‌تواند به کل داراییهای مدیریت شده برای یک مشتری خاص مراجعه نماید. AUM شامل سرمایه‌ای است که مدیر می‌تواند از آن برای انجام معاملات برای یک مشتری یا همه مشتری‌ها، معمولاً براساس اختیار استفاده کند.
- مدیر صندوق می‌تواند با استفاده از کل وجوه سرمایه‌گذاری شده و بدون به دست آوردن مجوز‌های ویژه اضافی، سهام را با هدف سرمایه‌گذاری صندوق خریداری کند و بفروشد.