جان مینارد کینز؛ مردی که بر خلاف همه فکر می‌کرد

علی حقیقی؛ دانشجوی کارشناسی ارشد اقتصاد دانشگاه تهران

🔹با وقوع رکود بزرگ در سال۱۹۲۹، نرخ بیکاری به ۳۰درصد رسید و رشد اقتصادی به‌شدت کاهش یافت.

🔹تا آن زمان، اقتصاددانان کلاسیک، بیکاری را به مازاد عرضه در بازار کار و مازاد تقاضا در بازار کالا و خدمات نسبت می‌‌دادند.

🔹اما بیکاری در رکود بزرگ از جنس دیگری بود. جان مینارد کینز، اقتصاددان جسور انگلیسی بیکاری را به شکل دیگری تعریف کرد. او گفت: «بیکاری امروز نتیجه مازاد عرضه در هر دو بازار کالا و کار است.»

🔹اقتصاددانان کلاسیک معتقدند دوره‌های رونق و رکود، به سرعت با هم جابه‌جا می‌شوند. اما در رکود بزرگ ۱۹۲۹ این اتفاق نیفتاد.

🔹وضعیت اقتصاد هر روز وخیم‌‌تر می‌‌شد و کینز در این بحران، دخالت دولت و چاپ پول بدون پشتوانه و تزریق آن به اقتصاد را پیشنهاد کرد.

🔹کینز برخلاف کلاسیک‌ها معتقد بود که تمام پس‌انداز‌ها به سرمایه‌گذاری تبدیل نمی‌شوند و در شرایط رکود و عدم اطمینان، پس‌‌انداز مردم به سرمایه‌‌گذاری تبدیل نمی‌‌شود؛ چون بازار سرمایه راکد است و مردم منتظر فرصت‌‌های بهتر برای سفته‌‌بازی هستند.

🔹کینز توصیه می‌کرد: «هرگاه دولت با کسری بودجه مواجه شد؛ باید پول بدون پشتوانه را استقراض کند تا بر پیکر کم‌جان اقتصاد جانی ببخشد.»

🔹دلیل درخشش اندیشه‌های جان مینارد کینز در میان متفکران هم عصرش، جاه‌‌طلبی، جسارت، نگاه نقادانه و میل او به شنا کردن خلاف جریان معمول بود.

🔹تفکرات او هنوز هم تحت عنوان «نئوکینزیسم» بر سر زبان‌ها جاری است و باوجود انتقادات شدید از سوی پیروان اقتصاد کلاسیک، همچنان پیروان خود را دارد.

🔗متن کامل

#دنیای_اقتصاد #کینز #اقتصاددان

✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@den_ir