حریصان
مسئله فقط سود نیست.
مسئله کسانی که سفته بازی میکنند ، فقط سود حداکثری نیست !!! بالاترین انگیزه برای بسیاری از سفته بازان، بهتر و بالاتر بودن از بازار و رقیبان است.
اینکه مغز ما در مسئله رقابت بر سر پول ،در عمل تحت تاثیر چه هیجاناتی قرار دارد، در آزمایشی توسط کریستین الگر و ارمین فالک متخصصین عصب شناسی از دانشگاه بن، صورت گرفته است . در این آزمایش به افرادی دستگاه اسکن مغزی متصل کردند و سئوالات ذهنی پرسیدند و مبالغ تصادفی بین ۳۰ تا ۱۲۰ یورو پاداش در نظر گرفتند و به علاوه به آنها اطلاع میدادند که سایر رقبا چه پاسخ و چه مقدار پاداش گرفتند اسکن مغزی نشان داد که افراد زمانی بیشترین شور و هیجان نشان میدادند که رقیبانشان اشتباه کرده باشند و مبلغ پاداش برای احساس خشنودی آن ها نقش چندانی نداشته است. یعنی برای آنها مهم این بود که در رقابت برنده باشند و دیگران بازنده.و این آزمایش بار دیگر نشان داد ما انسان اقتصادی نیستیم چون انسان اقتصادی به مقایسه خود با دیگران اهمیت نمیدهد و به سود و پاداش و مبالغ مالی از دید عقلانی مینگرد . اما انسانهای عادی ، طمع ، بدخواهی و ترس را نیز در ماجرا دخیل میکنند. به علاوه ، مرز حداقل دارایی های مورد نیاز انسانهای عادی به سرعت تحلیل میرود. مثلا اگر هدف ، رسیدن به دارایی یک ملیون یورویی باشد، پس از تحقق هدف شادی رسیدن به آن به سرعت فرو مینشیند و فورا هدفی بالاتر تعریف میشود.درست مثل همستری که مرتبا در چرخ اسباب بازی خود میدود و هیچگاه به مقصد نمی رسد. روانشناسان این پدیده را تردمیل لذت جویی نام نهاده اند که در آن برای آنکه افراد بتوانند برای مدتی احساس خوشبختی کنند باید سودهایی بالاتر از قبل بگیرند و لذا باید ریسک های بالاتری را متحمل شوند.عکس العمل ما نسبت به بهبودها بسیار کوتاه مدت است و سریعا به آنها خو میگیریم کودک انسان نیز چنین است: نسبت به افزایش پول تو جیبی اش چند روز خوشحالی میکند و باز دوباره به دنبال افزایش بعدی است در بزرگسالی نیز اثر خوگیری باعث میشود که افزایش حقوق یا سود در بورس تنها موقتا ما را خوشحال کند و دوباره به پول بیشتری نیاز پیدا میکنیم. اثر خوگیری، دشمن طبیعی خوشبختی است.
مسئله فقط سود نیست.
مسئله کسانی که سفته بازی میکنند ، فقط سود حداکثری نیست !!! بالاترین انگیزه برای بسیاری از سفته بازان، بهتر و بالاتر بودن از بازار و رقیبان است.
اینکه مغز ما در مسئله رقابت بر سر پول ،در عمل تحت تاثیر چه هیجاناتی قرار دارد، در آزمایشی توسط کریستین الگر و ارمین فالک متخصصین عصب شناسی از دانشگاه بن، صورت گرفته است . در این آزمایش به افرادی دستگاه اسکن مغزی متصل کردند و سئوالات ذهنی پرسیدند و مبالغ تصادفی بین ۳۰ تا ۱۲۰ یورو پاداش در نظر گرفتند و به علاوه به آنها اطلاع میدادند که سایر رقبا چه پاسخ و چه مقدار پاداش گرفتند اسکن مغزی نشان داد که افراد زمانی بیشترین شور و هیجان نشان میدادند که رقیبانشان اشتباه کرده باشند و مبلغ پاداش برای احساس خشنودی آن ها نقش چندانی نداشته است. یعنی برای آنها مهم این بود که در رقابت برنده باشند و دیگران بازنده.و این آزمایش بار دیگر نشان داد ما انسان اقتصادی نیستیم چون انسان اقتصادی به مقایسه خود با دیگران اهمیت نمیدهد و به سود و پاداش و مبالغ مالی از دید عقلانی مینگرد . اما انسانهای عادی ، طمع ، بدخواهی و ترس را نیز در ماجرا دخیل میکنند. به علاوه ، مرز حداقل دارایی های مورد نیاز انسانهای عادی به سرعت تحلیل میرود. مثلا اگر هدف ، رسیدن به دارایی یک ملیون یورویی باشد، پس از تحقق هدف شادی رسیدن به آن به سرعت فرو مینشیند و فورا هدفی بالاتر تعریف میشود.درست مثل همستری که مرتبا در چرخ اسباب بازی خود میدود و هیچگاه به مقصد نمی رسد. روانشناسان این پدیده را تردمیل لذت جویی نام نهاده اند که در آن برای آنکه افراد بتوانند برای مدتی احساس خوشبختی کنند باید سودهایی بالاتر از قبل بگیرند و لذا باید ریسک های بالاتری را متحمل شوند.عکس العمل ما نسبت به بهبودها بسیار کوتاه مدت است و سریعا به آنها خو میگیریم کودک انسان نیز چنین است: نسبت به افزایش پول تو جیبی اش چند روز خوشحالی میکند و باز دوباره به دنبال افزایش بعدی است در بزرگسالی نیز اثر خوگیری باعث میشود که افزایش حقوق یا سود در بورس تنها موقتا ما را خوشحال کند و دوباره به پول بیشتری نیاز پیدا میکنیم. اثر خوگیری، دشمن طبیعی خوشبختی است.